نمیدونم این بار یه شروع تاثیر گذاره یا نه.
نمیدونم میتونم از پسش بر بیام یا نه.
نمیدونم اصلا میتونم به عمل برسونمش یا نه.
نمیدونم این بارم خم میشم یا نه.
نمیدونم میتونم خونه شیطونو توی دلم خراب کنم یا نه.
نمیدونم میتونم خدا رو بشونم توی دلم یا نه.
نمیدونم میتونم خدا دوست بشم یا نه.
نمیدونم میتونم گناهای ریز و درشتمو ترک کنم یا نه.
نمیدونم میتونم صداقت و امانتداری رو اصل زندگیم قرار بدم یا نه.
نمیدونم میتونم نمازای قضامو ادا کنم یا نه.
نمیدونم میتونم گناهای سمعی بصریمو بذارم کنار یا نه.
نمیدونم میتونم به جای حرف بیهوده ، ذکرایی که دوس دارمو بگم یا نه.
نمیدونم میتونم مثبت نگر باشم و خوشبین یا نه.
نمیدونم میتونم خوبِ همسایه و دوست و آشنا رو بخوام حتی اگر اون بدمو بخواد یا نه.
نمیدونم میتونم سر نمازام اول دیگرانو بعد خودمو دعا کنم یا نه.
نمیدونم میتونم بخشنده بشم یا نه.
نمیدونم میتونم غیبت نکنم (ولو به مقدار ناچیز) یا نه.
نمیدونم میتونم خشممو کنترل کنم یا نه.
نمیدونم میتونم عصبانی نشم یا حداقل خیلی کمتر بشم یا نه.
نمیدونم میتونم صبح و شب از خوابم بزنمو به وظیفم عمل کنم یا نه.
نمیدونم میتونم قرآنو سرلوحه زندگیم قرار بدم یا نه.
نمیدونم میتونم با قرآن انس بگیرم یا نه.
نمیدونم میتونم یه روزی به جایی برسم که دیگه هیچ سخن نامربوطی از دهنم خارج نشه یا نه.
نمیدونم میتونم بصیرت و معرفت داشته باشم یا نه.
نمیدونم میتونم مادر و همسر خوبی باشم یا نه.
نمیدونم میتونم الگوی خوبی برای دخترم باشم یا نه.
نمیدونم میتونم الگوی خوبی حتی برای زنان جامعم باشم یا نه.
نمیدونم میتونم تحصیل کنم و همزمان به وظایفم به نحو احسن عمل کنم یا نه.
نمیدونم ده سال دیگه وقتی برمیگردمو به پشت سرم نگاه میکنم لبخند رضایت به لبام میشینه یا نه.
نمیدونم میتونم سرباز خوبی برای امام زمان (عج) بشم یا نه.
نمیدونم میتونم آدم بشم و بنده واقعی یا نه.
خدایا این بار نمیدونم قراره چی بشه و نمیخوام بهش فکر کنم که چی میشه.
فقط میخوام برم جلو و قدم بردارم...من حرکت میکنم و منتظر برکتت میشم خدا.
من ضجر میکشم و منتظر اجرت میشم خدا.
من توکل و اعتماد میکنم بهت و منتظر نتیجه میشم.
میدونم سخته ولی همین الان به ذهنم رسید که چله بردارم.
از فردا شروع میکنم چهل روز با تو و دور از هر چی به غیر از تو.
خدایا خودت دستمو بگیر و به بنده خاصت سفارش منو بکن.
من همیشه عهد و پیمونم با بنده های خاصت منتهی میشده به سه نفر.
حضرت زهرا(س)..امام زمان(عج)..امام حسین(ع)
حالا میخوام از هر سه شون مدد بگیرم.
ابرومو بخرین...نذارین جلوی خدام رو سیاه باشم.
من فقط میدونم که میخوام تغییر کنم و میدونم که حرف تو گوشم میره اگر سخن برنده باشه.من گستاخ نیستم.
به من یه گوشه چشمی داشته باشین زندگیم زیر و رو میشه ...میدونم.
به ابروی و عزتی که پیش خدا دارین قسمتون میدم نذارین این بار آبروم جلوی خدا و خلقش بره.
احساس نوشت:
نفست حقه پیرمرد!
بارها و بارها کلامت منو منقلب کرده و هر بار به این نتیجه رسیدم که یکی از بندگان مخلص خدایی.
تو و تمام سادگی ات در گفتار و رفتار و کردارت درس بزرگی هستی برای من و امثال من.
خدا تو و امثال تورا برای ما جوانان نگه دارد.
خدا سلامتی روزافزون به شما بدهد ان شاءالله.
یا علی
