کادو اونم از نوع گوشیش!
با گوشی جدیدمان و طرز کار متفاوتش با گوشی قبلی هر روز غرق در لذت می شوم.
نه اینکه گوشی دوست باشم و از داشتن چیز کم ارزشی مثل تلفن همراه خیلی ذوق زده شوم...نه!
مسئله چیز دیگریست! درواقع من اصلا گوشی دوست نیستم!
اولین گوشی ای که خریدم در سن هفده سالگی بود آن هم فقط محض اینکه من و مادر تنها بودیم و چون خودم به مدرسه رفت و امد میکردم و گاهاً با دوستان برای گردش به بیرون میرفتیم خودم را راضی کردم که بخرمش!
بعد از مدتی ازدواج کرده بودم و سر خانه زندگی ام بودم که روزی با شوهرم به بازار مولوی رفتیم و در راه برگشت گوشی اش را در اتوبوس سرقت کردند و ما بعد از پیاده شدن فهمیدیم و دیگر کار از کار گذشته بود...
چون اوضاع مالی اوایل زندگی به مقدار زیادی قمر در عقرب بود امکان خرید گوشی را نداشتیم و یک گوشی خاکبرسری از آن مدل های اولیه نوکیا را از عمویم قرض گرفتیم تا مدتی همسرم با ان کارهایش را راه انداخت و بعد از مدت چند ماه قرار شد برای من گوشی جدیدی خریداری کند و گوشی قبلی من را خودش استفاده کند...
دومین گوشی ام را هم اینگونه شد که گرفتم ولی باز هم دلم پیش همان اولی بود چون اولین گوشی ام بود و رنگش را مدلش را قیافه اش را و تمام خاطراتی که از ان داشتم را دوست داشتم.
و متاسفانه چون شوهرم به خاطر کارش تماس تلفنی زیادی داشت خیلی زود اون گوشی از قیافه افتاد و خراب شد خیلی دلمم برایش سوخت و همین الان هم دلم تنگش است هنوز هم ان جسد بی استفاده را نگه داشتم.
و اما گوشی دوم که پنج سال با او بودم و او را هم تا حدودی دوس دارم چون با ان راحت بودم و اینکه ان هم کادوی همسرم بود و بسیار عزیز برای من.
این پنج سال همین روزهای اخیر به پایان رسید و شوهرم مرا غافلگیر کرد!...روزی در تلگرام بودم و مشغول صحبت با همسرم،که او برایم تصویری فرستاد و مرا شگفت زده کرد...
تصویری از صورت حساب و فیش واریزی خرید یک گوشی قشنگ که از قضا ساخت ایران هم بود و این مرا خیلی خوشحال کرد!
این هم داستان خرید گوشی سومم.
این هم عزیز است به دو دلیل: 1_کادوئی از همسرم 2_اینکه ایرانیست!
حالا نه که کاملا ایرانی باشد خیلی از قطعاتش وارداتیست ولی به قول شوهرم می ارزد چون خیلی هارا صاحب کاری در کشورمان کرده است و همین برای قدم اول عالیست.ضمن اینکه کیفیت گوشی هم بسیار عالیست!
زهرا نوشت:
همسر عزیزم ممنونم بابت این هدیه قشنگ!
