احساس خوشبختی درست وقتی که احساس غربت گریبانگیرت کرده بسی لذتبخش است!
گاهی غریبه ها از هفت پشت آشنا نزدیکترن به دلت...
به زندگیت...
به احساساتت...
به قلبت...
و لازم نیست برای فهمیدن تو ازت سئوال کنن
فقط کافیه به چشمات نگاه کنن و لبخندها و نگاهاتو بی اینکه حرفی بزنی معنی کنن و تا تهِ اعماق قلبتو خط به خط بخونن.
این غریبه ها توی زندگی من عزیزترین کسانم هستن که حکم خانواده رو دارن برام.
تاحالا برات پیش اومده که گاهی حس کنی چقدر غریبی بین آدمای اطرافت؟
من هر لحظه اینو حس میکنم...
وقتی کنار اطرافیانم هستم اینو هر لحظه حس میکنم...
به غیر از اون غریبه های دوستداشتنی!
تا حالا شده وقتی داری این غربتو حس میکنی یه دفعه یاد اون کسی بیفتی که اگر داشته باشیش دیگه لازم نیست کس دیگه ای باشه؟
و شده که همه زندگیتو توی دقیقه ای مرور کنی و ببینی همیشه اونو داشتی و با همه بی وفایی هات ولت نکرده؟
و من هزاران بار برام پیش اومده...
به تعداد هر بار که احساس غربت کردم میون جماعت دورم وجود این عزیزو حس کردم توی لحظه لحظه زندگیم...
حتی وقتی من یادش نبودم اون بوده و بدون ایکه خودم بفهمم دستمو گرفته!
خدای من...
رفیقه...
دوسته...
عشقه...
و تا لحظه ای که هست من امید دارم
امید دارم که من توی این غربت گم نمیشم
چون خدایی به این مهربونی و این عظمت هست که همیشه پشتمه
حداقل تا وقتی که من خودمو بندش میدونم برام از چیزی دریغ نمیکنه
و همین یعنی انتهای خوشبختی
من
همسرم
فرزندم
همه در پناه او خوشبختیم.
شکرت ای خدای کریم.
