خدایا ازت ممنونم بابت اجابت دعاهایم...
هر چی بیشتر میگذره بیشتر به این پی میبرم که بعد از خدا فقط تویی که پناهمی!!
خیلی جالبه که دیگه هیچکس نیست!....هیچکـــــس!!!!
نه پـــــدرم
نه مـــادرم
و نه خیلی از کسایی که ادعاشون میشه هستن.
من برای داشتن تو به خدا توکل کردم...
به امام حسین توسل کردم...
امام حسینُ پیش خدا واسطه کردم و تورو ازش هدیه گرفتم...
نمیدونم چی توی من دید که تورو بهم داد...
چون خیلی وقتا احساس میکنم...خیلی وقنایی که حواسم نیست و بی انصاف میشم و بی انصافی میکنم در حقت...
اون وقتا احساس میکنم من لیاقت تو و محبتاتو ندارم ولی خدا منو خیلی دوس داشته که تورو به من داده!
تویی که من لحظه به لحظه دلم برات پر میزنه...
تویی که بابت صبح به صبح سرکار رفتنت دلم تنگت میشه...
تویی که بابت حضورت توی خونه تو یه روز تعطیل ،شادی توی رگهام جاری میشه...
تویی که من میمیرم برات...
تویی که دوای همه دردام و بیکسی هامی...
تویی که همه کسمی...
تویی که نفسمی...
تویی که عشقمی...
تویی که اگر نبودی نمیدونم چی به روز من میومد میون آدمای بی عاطفه دور و برم...
تویی که پاداش همه کارهای نیک من توی دنیایی...
تویی که از دعاهای پدرم دارمت...
تویی که گاهی قدرتو نمیدونم...
تویی که بی تعارف جونمو تقدیمت میکنم...
تویی که هرشب وقتی واردخونه میشی عشق و محبت توی چشمات و لبخندت اسم منو فریاد میزنه...
تویی که هم برام پدری هم مادری هم معلمی...
و از همه مهم تر...
تویی که رفیق و همسری برام.
دوسِت دارم تا آخرین نفس
ممنون که هستی همه کسم
