جمعه هایی با عطر مولا
قشنگه که یه روز سحر از خواب پاشی و خوشحال باشی که امروز جمعست...روز آقامون صاحب الزمان(عج).
قشنگه که با خودت بگی برم استقبال آقا....و اگر نیومده بود صداش کنی!
قشنگه که برای این قرار ملاقات ،خانوادگی بسیج بشین...
هرچند که خانوادتون کوچیک باشه...هرچند که یکی از اعضای خانواده ی کوچیکتون هنوز پاشو توی این دنیا نذاشته باشه!
قشنگه که وقتی داری ندبه میخونی و به داستان ولایت حضرت علی میرسی همون عضو به ظاهر کوچیک و دیده نشده ی خانواده
یا تمام توانش اظهار وجود میکنه و اینجاست که تو دلت گرم میشه که حتما این عضو کوچیک خانواده با امامش آشنا شده و ولایتشو پذیرفته!
قشنگه که احساس کنی توی اوج اون لحظه های ناب آقا صداتو داره میشنوه و با جون و دل بهت جواب میده.
قشنگه از خودش بخوای که دعات کنه تا بلکه خوب بشی و از خواب بیدار بشی.
قشنگه که افسار زندگیتو بدی به آقا و بگی من هیچ کاره ام....شما هدایتش کن!
قشنگه که بعد از اون همه احساس خوب، آقا خودش صبحانه مهمونت کنه و همون چیزی رو که هوس کردی بهت بده!
و این خیلی قشنگه که آقا هر قدمی که براش برمیداری رو بی جواب نمیذاره و صد قدم به سمتت میاد!
من این آقای مهربونو خیلی دوس دارم!
امیدوارم روزی بیاد که من از این غیبت کبری بیرون بیامو بتونم بی پرده و حجاب چهره ی آقامو ببینم و بشناسمش!
